“Chemistry, it’s all about chemistry you know. Molecules are everywhere: the nature, the animals, the body: it’s life.”
Er zat geen rem op. En dan heb ik het niet over de taxi waarin we reden. Onze taxichauffeur Dimitri was niet meer te stoppen over scheikunde. Hij studeerde in Amerika en vertelde over zijn droom om scheikundeleraar te worden in zijn geboorteland.
Amerika: het land van ‘to go’, grote trucks, gele strepen op de weg. Maar ook het land van ‘de droom’, het land waar je alles kan bereiken met hard werken en een beetje geluk.
Van woensdag 11 april tot zondag 15 april mocht ik mee op zakenreis met Elske Doets. Een ervaring voor de rest van mijn leven.
Zo heb ik voor de eerste keer in mijn leven gevlogen. En hoe! We kregen op Schiphol Airport toegang tot een exclusieve lounge en vlogen business class. Nu heb ik natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal, maar volgens mij is het dé definitie van luxe en comfort. We kregen een driegangen diner aan boord en ik had een verstelbare stoel waarvan ik alle functies heb uitgeprobeerd (gelukkig had ik een privacy scherm).
Aangekomen in Washington D.C. volgde een spannend moment: een ambtenaar zou bepalen of ik ook daadwerkelijk Amerika binnen mocht. Na een kort gesprek (waarbij de douanier vooral geïnteresseerd was wanneer ik het land weer zou verlaten), een scan van al mijn vingerafdrukken en een irisscan volgde gelukkig het magische geluid van de eerste stempel in mijn paspoort. Ik mocht Amerika binnen!
Onze eerste meeting was dezelfde dag. Ik ontmoette Letizia Sirtori, die me leerde dat ik nooit op een ‘clear sky’ moet wachten. Het perfecte moment om te beginnen bestaat niet: je moet het gewoon doen.
Elke meeting weer werd ik enthousiaster en telkens ging ik een stukje meer houden van de positieve Amerikanen. Ik had de eer om allerlei general managers, Sales directors en zelfs een lobbyist te ontmoeten. Ze gaven me advies en probeerden me zo stuk voor stuk verder te helpen naar mijn doel: een succesvolle ondernemer worden.
Ik leerde bijvoorbeeld dat je nooit je product verkoopt maar een ervaring, dat ik groot mag dromen en hard moet werken, ik elke werknemer evenveel moet waarderen en dat ik mensen moet laten zien wat ze nodig hebben. Ook leerde ik dat falen je verder brengt en dat ik datgene moet doen wat me gelukkig maakt.
Op donderdag stond er een fietstour ingepland. Samen met zo’n 15 Amerikanen fietste ik langs de monumenten in Washington D.C.. Het was een fantastische ervaring. Wel voelde ik enigszins wat druk om de Nederlandse cultuur hoog te houden: de Amerikanen hielden me tijdens het fietsen (met helm) goed in de gaten.
Na de fietstour stapten Elske en ik in de taxi naar het galadiner van de Netherland-America Foundation. Het gala vond plaats in The Willard InterContinental: het hotel waar Martin Luther King zijn ‘I have a dream’ speech schreef. Die avond vierden we de samenwerking tussen Nederland en Amerika en werden er awards uitgereikt. Er ging een nieuwe wereld voor me open.
En ook op culinair gebied was deze business trip een belevenis: ik at voor de eerste keer oesters, escargots, foie gras, krab en calamari. Dit leverde hilarische momenten op (vooral voor Elske), die vol leedvermaak mijn eerste keer oesters observeerde. Ik probeerde heel erg niet te denken aan het fragment van Mister Bean met de oesters in het Franse restaurant (https://www.youtube.com/watch?v=MCJcxb_RtII)
En ook de avond in het Japanse restaurant Morimoto zal me bijblijven: te midden van allerlei Japanse mensen kreeg ik van Elske een mini masterclass ‘hoe eet ik met stokjes’.
De Steven Starr restaurant tour op vrijdag maakte het meeste indruk op me. Steven Starr is een restaurantketen met meer dan dertig restaurants, waarvan twintig restaurants in Philadelphia. Ik had de eer om Randi Sirkin te ontmoeten, de Vice President Creative Services bij Steven Starr. Ze gaf ons een tour langs zeven restaurants en gaf me advies voor mijn nieuwe bedrijf “Aan Tafel”. Ik leerde dat je van je lastigste klanten moet houden, altijd meer moet doen dan gasten verwachten en dat je aandacht moet besteden aan de details. Het was geweldig, tijdens het bezoeken van de restaurants voelde ik me als een kind in de snoepwinkel.
Elske, ik mocht alleen handbagage meenemen deze business trip, maar alle indrukken, ervaringen en adviezen zijn gelukkig niet uit te drukken in een gewicht. Anders waren we niet door de douane gekomen en hadden we waarschijnlijk met een privévliegtuig terug moeten terugvliegen.
Ik wil je ontzettend bedanken. Je bent een inspiratie en een voorbeeld voor me. Je hebt de Young Lady Business Academy opgericht om jonge meisjes met een droom te inspireren deze ook uit te gaan voeren. Ik ga dat zeker doen. Ooit hoop ik zo ook meisjes met een droom te inspireren. Dit was een ervaring die ik de rest van mijn leven zal meenemen.
Dankjewel.