Notaris Gerard van Leersum (46) over zijn vrouw, Elske Doets (46), directeur-eigenaar van Doets Reizen. Het bedrijf is in 1981 door haar vader opgericht en ze nam het op haar 28ste van hem over. In 2017 werd Doets Zakenvrouw van het Jaar 2017.
‘Alweer 28 jaar geleden stootte ik per ongeluk tegen Elske aan in een café in Bergen. Natuurlijk bood ik haar iets te drinken aan. Zij zat in 5 vwo en ik in 6 gymnasium. Ik viel voor haar hese stem en ontzettend blonde vlecht. Welnee, die vlecht mis ik niet. Die korte coupe vind ik juist leuk: fris en fruitig.’
Onder ons
‘We zijn samen groot geworden, zeg ik altijd. Een jaar na mij ging Elske ook rechten studeren. We hadden niet veel met het verenigingsleven, vonden het heerlijk om bij een biertje te praten over onze dromen voor later. Daar kwamen kinderen en een leuk huis in voor, maar wat Elske betreft zeker ook de reiswereld, waarin ze is opgegroeid. Als kind van acht knutselde ze al een eigen reisgids in elkaar. Na een studiestage bij het bedrijf van haar vader was ze overtuigd: dit wil ik. Ze was pas 28 toen ze de zaak daadwerkelijk overnam. Een moedige stap, met een forse schuldenlast tot gevolg, waar ik nog zenuwachtiger van werd dan zij. Al wist ik: als ze dit wil, dan kán ze het ook.’
‘Vorig jaar werd Elske Zakenvrouw van het Jaar. Die rol nam ze serieus. Niet lang na haar uitverkiezing richtte ze de Young Lady Business Academy op, een jaarlijkse stoomcursus met als motto Durven, Doen en Doorzetten, speciaal bestemd voor jonge vrouwen die een topcarrière nastreven. Dat motto is ook gewoon Elske ten voeten uit. Ze neemt een beslissing en pakt meteen door, terwijl ik altijd even aan het idee moet wennen. Ik startte ook pas zes jaar later als ondernemer dan zij. Ook in zwaar weer houdt Elske haar hoofd bij de les. Neem de manier waarop ze 9/11 heeft opgepakt. De wereld stond stil, maar zij ging direct alle klanten bellen: nu niet afreizen, we stellen het gewoon uit en we houden contact. Ze wilde de mensen laten merken dat ze zorg om hen had.’
‘Ze neemt een beslissing en pakt meteen door, terwijl ik altijd even aan het idee moet wennen’
‘Eerder dit jaar heeft ze een boek uitgegeven: Het lef om gelukkig te zijn. Dat is weer eens iets anders dan al die zelfhulpboeken gericht op succes. Bij Elske draait het er juist om hoe je in contact blijft met jezelf, je verlangens en je intuïtie, en dus voorkomt dat je leven wordt beheerst door je scoringsdrang. Ik denk dat heel veel mensen in en buiten het zakenleven baat kunnen hebben bij haar nuttige observaties. En het mooie is: ze put volop uit haar eigen ervaringen.’
Familiehistorie
Elske Doets komt uit een ondernemersgezin. Vader Jan (77) startte in 1981 Doets Reizen in een kantoortje in Nieuw-Vennep. Moeder Sietske (73) bleef thuis, maar verzorgde vanuit de woning in Bergen de nodige hand-en-spandiensten.
Elske was van jongs af aan geïnteresseerd in het bedrijf, dat inmiddels in Heerhugowaard staat. Zus Lissy (43) was meer een poppenmoeder, terwijl Elske niets met poppen had en ooit bij één exemplaar de armen en benen eruit trok. Volgens Elske is het logisch dat Lissy en niet zij haar bestemming vond in de zorg.
Gerard van Leersum, geboren en getogen in Alkmaar, komt uit een notarisgeslacht. Grootvader Gerard hield praktijk in Winkel, vader Gerard (73) in Alkmaar en zelf zit hij in Heiloo. Moeder Klaartje (73) werkte als verpleegkundige op de uitslaapkamer (recovery). Broer Arnout (44) kreeg meer beroepskeuzevrijheid en werkt momenteel als salesmanager in de verpakkingsindustrie in Dubai.
‘Het valt me regelmatig op hoeveel voordeel Elske heeft van haar uitstekende intuïtie, die stoelt op heel simpele wetten. “Met iemand met zweethanden wil ik geen zaken doen”, zegt ze bijvoorbeeld. Ze houdt sowieso niet van tijd verspillen. Als iemand geen energie geeft, maar energie kost, is het wat haar betreft klaar: bám, weg ermee! Ik heb een heleboel van haar geleerd als het gaat om nee zeggen, ook al zo’n simpel woord.’
‘In het contact is Elske al evenzeer geneigd tot directheid. Het voordeel daarvan is dat je precies weet wat je aan haar hebt. Toch heeft ze op sociaal gebied wel iets opgestoken van mijn meer diplomatieke aanpak. Bij het zakendoen is het nu eenmaal ook belangrijk mensen voor je te winnen. Dat ze daarin is gegroeid, heeft haar beslist geholpen als Zakenvrouw van het Jaar. Wat ze in dat verband allemaal heeft gedaan en wie ze heeft ontmoet, is nauwelijks nog bij te benen. Al die verhalen moest ze kwijt aan de eettafel. De kinderen vonden het één dag spannend, maar riepen al snel: “Mam, hou eens op!” Ik stond daar iets anders in en ging soms met haar mee naar seminars en recepties. Hartstikke leuk, al kwam het ook voor dat we dachten: wat een poeha! Dan waren we het liefst met gierende banden weggereden.’
‘Onze zoons zijn veertien en elf, en hebben dus minder zorg nodig dan de eerste jaren. Al wisten we dankzij twee of drie dagen oppas aan huis ook toen rust te creëren aan het thuisfront. Ik ben dinsdag vrij en Elske woensdag, nog steeds. Eerlijk gezegd is zij er relaxter onder dan ik. Een werkweek van veertig uur vindt ze voldoende, ook om een bedrijf te runnen. Met negen uur huishoudelijke hulp houden we royaal tijd over voor leuke dingen. Zondag is de vaste familiedag, dat begint al met in bed kroelen met de kinderen. Een biertje en een bitterbal in een bruin café vinden we ook gezellig, of ’s avonds thuis een flesje wijn opentrekken en samen de dag doornemen. En altijd zes weken met ons vieren op vakantie.’
‘Aanvaringen? Hebben we nooit. Dat klinkt tuttig en burgerlijk, maar het is echt zo. We zijn vergroeid, een twee-eenheid. En we sporten allebei twee keer in de week met een personal trainer, dat scheelt vast ook. Ik tennis graag en Elske bokst liever. Echt iets voor haar: bám!’
Elske over Gerard
Gerard komt uit een notarisnest. Ik koos mijn eigen weg, terwijl hij te maken had met concrete verwachtingen. Eigenlijk is hij extreem sociaal voor zijn vak. Butler van de Amerikaanse ambassadeur, die functie zou misschien nog beter passen.’
‘We zijn allebei sterke persoonlijkheden, en gebruiken die kracht om de ander te stimuleren. Gerard laat mij ook vrij om mijn ding te doen, al let hij erop dat ik me in mijn enthousiasme niet overbelast.’
‘Hij heeft een formele kant: voorzichtig, rustig, keurig in het pak. Maar het leuke vind ik dat hij ook best wild en speels kan zijn. Vorig jaar wilde hij per se op een soort quad door de Canadese bossen scheuren en ik moest mee. Toen hij over de kop was gegaan, lachte hij nog.’