De meeste tweets die Elske Doets plaatst zijn naar eigen zeggen weinig spectaculair. Meestal zet de ondernemer krantenartikelen, onderzoeken of rapporten door die ze graag onder de aandacht brengt. ,,Ik heb niet het geduld of het talent om een korte boodschap zo pakkend op te schrijven dat honderden of duizenden mensen het gaan liken of retweeten. En als ik iets relevants te melden heb, gun ik mezelf met een blog iets meer ruimte. Die blogs worden gelukkig wél door een aanzienlijk publiek gelezen en gewaardeerd.” En zo’n blog, die lees je hieronder… Over Twitter.
Aangezien ik mezelf graag verras en niet van perfectie houd – jonge vrouwen zelfs aanmoedig perfectie af te zweren – is het logisch dat ik ook Twitter soms gebruik voor een experiment of een ingeving.
Nou dát heb ik geweten!
Half Nederland op Twitter actief leek opeens wakker te zijn geschud
Mijn tweet over dat ik met mezelf had afgesproken van 10 april tot een met 15 juli geen kleding te kopen, en dat ik nog maar drie dagen verwijderd was om die afspraak te laten slagen, ontplofte. Half Nederland, voor zover op Twitter actief, leek opeens wakker te zijn geschud.
Het is onmogelijk om alle commentaren samen te vatten, maar de hoofdstroom kwam erop neer dat ik (a.) geen enkele voeling met de samenleving zou hebben, want dan zou ik begrijpen dat drie maanden geen kleren kopen geen prestatie was. En (b.) dat ikzelf dusdanig welvarend ben en mijn CO2-uitstoot waarschijnlijk zo gigantisch, dat drie maanden geen kleren kopen een druppel op de gloeiende plaat is, en zeker niet ‘de oplossing voor het klimaat’, zoals ik in het bericht suggereerde.
Dat mensen de vreselijkste scheldwoorden over mij uitstortten en allerhande lichaamskenmerken erbij werden gesleept om mij te kielhalen, laat ik nu maar even buiten beschouwing. Op social media regeert nu eenmaal de onderbuik; dat weten we allang.
De kern van Elske Doets haar betoog raakte ondergesneeuwd na ontploffende tweet
Natuurlijk ga ik niet ontkennen dat de ontploffende tweet een vreemde mengeling van sensatie en afschuw bij me teweegbracht. Maar na een paar uur vond ik het meest frappante toch wel dat wat voor mij de kern van de tweet was – minder consumeren – helemaal ondergesneeuwd raakte.
Mij gaat het uiteindelijk helemaal niet om kleren, om inkomensklassen of om de wel of niet bewonderenswaardige periode dat ik ‘cold turkey’ ga; het gaat mij erom dat iedereen, gegeven de opwarming van de aarde, kan (moet) besluiten zijn of haar gedrag een andere richting op te sturen. Ieder op z’n eigen manier, in z’n eigen tempo en binnen z’n eigen mogelijkheden. En ja, eens, vooral de rijken, want, zo is bewezen, hun luxe levensstijl is het meest vervuilend van allemaal.
Hoe meer ontploffende tweets over pogingen de aarde minder te belasten, hoe beter
Stiekem hoop ik dat ik meer mensen, net als ik, onhandig gaan tweeten over hun pogingen tot consuminderen. Laat het bewustzijn alsjeblieft groeien. Hoe meer ontploffende tweets over halfslachtige, potsierlijke, originele, ego-strelende, effectieve en ineffectieve pogingen de aarde minder te belasten, hoe beter.
Het doel heiligt de tweet.
Bron: De Ondernemer